| |
Inleiding
De Bataafse mythe
De Bataven waren een Germaanse stam die woonde in wat wij
nu de Betuwe noemen. In 69 na Christus kwamen de
Bataven, onder leiding van Julius Civilis, in opstand
kwamen tegen de Romeinen. Zij profiteerden van de
onlusten die overal in het Romeinse rijk waren
uitgebroken na de dood van keizer Nero. Even leek het
erop dat de opstand succes zou hebben, maar na een paar
maanden werden de Bataven toch door de Romeinen
verslagen.
De verreweg belangrijkste bron voor deze opstand is de
Romeinse geschiedschrijver Tacitus. En al is de
betrouwbaarheid van Tacitus als bron door diverse mensen
in twijfel getrokken, de opstand van de Bataven was wel
degelijk een strijd voor vrijheid en onafhankelijkheid,
schrijft Hans Teitler in 'De opstand der Bataven'.
De Bataven werden, vanwege hun mythische moed en
vrijheidslievende karakter, vanaf de late middeleeuwen
herhaaldelijk aangehaald als voorbeeld voor latere
generaties. Het niet altijd op feiten gebaseerde
‘hergebruik’ van de Bataafse identiteit is bekend
geworden als de Bataafse mythe.
 |
|
|
|
Otto Vaenius (1612) Societas Romanorum et Batavorum
|
|
|
|
