Half augustus 79 na Christus kon men de eerst onrustbarende tekens bespeuren: rook steeg op uit de flanken van de Vesuvius; dof gerommel was hoorbaar; overal vormden zich kloven en scheuren in de bodem; bronnen en putten kwamen droog te staan.

Op 24 augustus, rond één uur 's middags, spleet plots, met een vreselijke donderslag, de top van de berg uiteen...

Een gigantische paddestoelwolk, bestaande uit as en lapilli (puimsteentjes), werd tot 26 km hoog de lucht ingeblazen; zwaar giftige gassen ontsnapten en gans dit inferno werd door de wind in de richting van Pompeii gedreven.