Antigone, de Appel
De Appel blijft werken aan een uiterst constant oeuvre van
kutvoorstellingen die echt nergens over gaan. In deze Antigone wil ik
graag speciale aandacht voor: het stuitend lelijke decor; het
onbegrijpelijke spel van met name Carol Linssen en Carline Brouwer;
het totale gebrek aan dramaturgie; of van ideeën. (SvdB, gezien
7/2/98)
Antigone, FACT, Theater Zuidplein
Waar moet ik beginnen; de vreselijke herberijming van Jules Deelder,
waar door de slechte dictie van bijna alle acteurs slechts de helft
van te verstaan was, de dansers die op de raarste momenten half
verborgen achter de pilaren hun kunsten lieten zien, of nee, laten we
het hebben over de verkrachting van en de moord op Antigone door de
wachter, een dramaturgische miskleun die zijn weerga in de
geschiedenis niet kent. Maar het was niet een totaal mislukte avond.
Ik heb ook wel moeten lachen, dat is echter in geen geval een
compliment aan de makers. (MvA, gezien 20/11/99)
Antigone
Een typisch voorbeeld van een regisseur verdronken in de Grote Zaal.
In een te groot triplex-dat-eruit-moet-zien-als-steen decor staan de
acteurs te brullen en te schreeuwen, begeleid door muziek en dans. Dat
is op zicht niet zo heel erg (het zijn tenminste allemaal fouten die
hij de volgende keer niet meer hoeft te maken). Ergere slaag verdient
Jules Deelder, die met zijn vertaling een ongekend stukje broddelwerk
heeft afgeleverd. Twee tomaten voor die man! (SvdB, gezien 20/11/99)
Antigone, Teneeter
Voor mij een van de mooiste voorstellingen van het voor-vorige
seizoen. Grote problemen, simpel verteld. (FB, gezien 9/97) |